تاریخچه پلیمرها به دوران باستان بر می‌گردد. انسان‌ها از زمان‌های قدیم از مواد طبیعی مانند کائوچو و سلولز استفاده می‌کردند. اما تحولات عمده در این زمینه از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد که با پیشرفت فناوری و نیاز به مواد جدید در جنگ جهانی دوم، تحقیقات در زمینه پلیمرها به شدت افزایش یافت. تا آنجایی که مستربچ‌ها برای اولین بار در دهه 1960 معرفی شدند و به سرعت در صنعت پلاستیک به محبوبیت رسیدند. در اواخر قرن بیستم با افزایش آگاهی از مسائل زیست محیطی، پژوهش‌ها بر روی پلیمرهای تجزیه پذیر و پایدار متمرکز شد و پیشرفت‌هایی در زمینه نانوتکنولوژی و پلیمرهای هوشمند آغاز شد. اما امروزه، پلیمرها به عنوان یکی از اجزای کلیدی صنایع مختلف شناخته می‌شوند.  از کاربردهای این مواد می‌توان به ساخت و ساز، بسته بندی، حمل و نقل، محصولات الکتریکی و الکترونیکی، دستگاه­های زیست پزشکی، رنگ­ها، پوشش­ها، پره­های توربین و … اشاره کرد. در حال حاضرتحقیقات بر روی پلیمرهای جدید شامل نانوپلیمرها و پلیمرهای زیست محیطی همچنان ادامه دارد.

در دهه‌های اخیر با پیشرفت تکنولوژی نانو استفاده از نانومواد در صنعت و خصوصا در صنعت پتروشیمی جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند. نانومواد با داشتن ویژگی‌هایی همچون مساحت سطح ویژه بالا و کارایی بالا،  انعطاف پذیری مکانیکی، طول عمر، وزن سبک و مقاومت در برابر خوردگی؛ به تنهایی بر بخش بازار کالاهای مصرفی تسلط یافته‌اند. استفاده از نانومواد در پلیمرها و مستربچ ها نه تنها به بهبود عملکرد مواد اولیه و افزایش عمر مفید محصولات منجر می‌شوند بلکه به تولید مستربچ‌های زیست سازگار و قابل بازیافت کمک می‌کنند. در دنیای رقابتی امروز، توانایی ارائه محصولات با کیفیت بالا و عملکرد بهتر از مزایای رقابتی مهمی برخوردار است. نانومواد می‌توانند به تولیدکنندگان کمک کنند تا محصولات متمایزی را ارائه دهند که نیازهای خاص مشتریان را برآورده کنند. 

مستربچ‌ها  به عنوان یکی از مواد اولیه کلیدی در صنعت پلاستیک و سایر صنایع مرتبط، نقش بسیار مهمی در فرآیندهای تولید و بهبود کیفیت محصولات ایفا می‌کنند. این مواد نه تنها به بهبود کیفیت و کارایی محصولات کمک می‌کنند بلکه نقش مهمی در کاهش هزینه‌ها و پاسخگویی به نیازهای متغیر بازار ایفا می‌کنند. با توجه به روند رو به رشد صنعت پلاستیک و نیاز به نوآوری، اهمیت مستربچ‌ها در دنیای امروز بیش از پیش احساس می‌شود.